[FF] Find a way for escape the lonely life

[Meast]

Bugün biraz kısa oldu kusura bakmayın.

BÖLÜM 3 : LOŞ SOKAKLAR

(click to show/hide)

-Hmm?...Bir şey mi dedin?
-Ü...üzgünüm yok birşey.
-(Sessizce)Demek dünkü yok olam adam ilk değilmiş.

Onun bu olayla ne ilgisi vardı?Sadece oradan mı geçiyordu yoksa?Hayır,bu kadar tesadüf fazla olurdu.

-(Sınıf öğretmeni içeri girer.)Herkes yerine otursun.Bugün sınıfımıza yeni bir öğrenci nakil oldu.
-Ben HARU Kiyoshi,umarım iyi geçiniriz.

O...Olamaz bu kadarıda fazla!Bu çocuğun bu sınıfta ne işi var?Sanki beni takip ediyormuş gibi hep karşımda beliriyor.

Sınıf öğretmeni:

-Bu kadar mı yani?
-Adımı bilmeleri yeterli.

Sınıf öğretmeni:
-Peki,arkadaki boş sıraya oturabilirsin.Orada oturan bugün gelmemiş,sonra istersen değiştirebiliriz.

Öğretmenin gösterdiği sıra benim yanımdaki sıraydı.Sanki herşey ayarlanmış bir oyun gibiydi.Dün okul bahçesinde ne yapıyordu?Neden sınıfa o gün gelmedi?Bu sorular aklımda cirit atarken o,sanki beni hiç görmemiş gibi bakmadan sırasına doğru gidiyordu.Bu da beni sinirlendirmeye yetyiyordu.Ama aklımda olan tüm sorularu onu sormaya kararlıydım.

-(Zil çaldığı gibi sırasından kalkarak): Haru! konuşmamız gerek!
(Sınıftan gelen sesler):-Haru mu dedi?
                                            -Yeni gelenlere bak sen.
                                           -Kyaa!Çok cesur...
                                          -Lanet kız,o çocuk benimdi!
-(Sessizce) Ben yeni gelmedim!...

Haru:
-Minnettar olman gerekirken ne bu bakışlar böyle?(Ekmek için teşekkür etmemesinden bahsediyor.)

-Seni vel...Hemen gel benimle!

-Olmaz,bahçenin arkasında işim var,beni takip etme.

-Yine bahçe arkasında uyuyacaksın değil mi?Seni pis sapık!(Diyecek bir şey bulamıyor.)

Bu çocuk kesinlikle beni sinir etmeyi iyi biliyordu.Hayalimdeki profili bir anda silinip yerine şımarık biri kalmıştı.Yüzü ve davranışları kişiliğine hiç ama hiç uymuyordu.Dünki adam hakkında onunla kesinlikle konuşmalıydım.Lafı değiştirip birşeyler sakladığını belliydi.Gözümü ondan bir an bile ayırmamam gerekiyordu.

.     .     .

Eve dönüş yolumuz aynı olduğundan peşine takılmıştım.(Bahanesini hazırlamış.)Ama bir yerden sonra yolunu değişerek gözden kayboldu.Belli ki birşeyler peşindeydi.Bilmediğim yerlerde tek başıma dolanmaktan vazgeçerek evime döndüm.

Görünüşe göre bugün yaşlı bunak eve gelmemişti.Onu düşünecek vaktim yoktu,bir an önce part time işime girmeliydim.Pazartesi günleri hariç günüm epey yoğun geçiyor.Okuldan döndükten sonra part time iş sonra da geceye kadar ders çalışmak zorunda kalıyordum.Eğlenmek veya boş vakit geçirecek zamanım yoktu.

Küçük bir markette kasiyer olarak işe girdim. 12.00 ye kadar çalışıyor olmam dışında tam bana göre bir iş.Bu iş sayesinde yaşamımı sürdürüyordum.Akşamları türlü türlü insanlar buraya gelir:İçkili olanlar,evden atılanlar,akşamları işe çıkanlar,sevgilisinden ayrılınca tatlı krizine girmeye yetecek kadar şekerli şeyler alanlar...Her türlü insanı görmeme rağmen o çocuğu bir türlü nasıl biri olduğunu anlayamıyordum.Ciddi görünümlü yüzünün arkasında şımarık bir sapık...

-(Sessizce kasaya bir şeyler koyarak): Bakar mısınız,bunları alıcaktım..                    

[KaraKartal]

Bas karakter kız mıydı  Gene güzel bir bölüm daha. Devammm

[Meast]

Bas karakter kız mıydı  Gene güzel bir bölüm daha. Devammm

2. bölümde ismini söylemişti zaten. 1. bölümdede kız olduğunun mesajını vermiştim aslında.


Teşekkürler,bu gün pek yazamadım artık 4.bölüme daha uzun yazarım.

[souleater]

Kısa... Yine güzel Acaba o gelen kim

[panres]

3. bölüm güzeldi. Fan f. güzel ilerliyor sonunu baya bir merak etmeye başladım 

[Meast]

Bölüm 4: Neden?

(click to show/hide)

-Ah, üzgünüm... Buyurun,11.50 TL tutarınız...

-(Parayı alır.)Teşekkürler, iyi akşamlar...

Kasaya yaklaştığını bile hissetmemişim, sanırım onu fazla düşünmeyi bırakmalıyım artık. Fakat bu çocukta kimdi böyle? Bir erkeğin akşamın bu saatinde sadece abur cubur  için markete gelmesi alışkın olduğum bir durum değil. Gizlenmek istermiş gibi kapşonunu olabildiğince çekmiş ama buna rağmen burnuna düşen sarı saçları ve büyük gözleri fazlasıyla dikkat çekiyordu.

-(Tam marketten çıkarken aniden arkasını dönerek): Hey! Ben seni tanıyorum sanırım.

-(Şaşkın bir şekilde dönerek): Sanırım birisiyle karıştırdınız beni, ben pek tanınan tiplerden değilim.

-Sanmıyorum, seni unutmama imkân yok, sen o velet in arkadaşısın. ( Marketten çıkar.)

-Ha..O dediğiniz kişiyle arkadaş falan değilim b...

Kimden bahsettiğini anlamıştım. Onu nasıl oluyor da tanıyordu? Yeni nakil olmamış mıydı? Buda neydi? Bu iki günde yaşadığım olayları hayatım boyunca yaşamamıştım. Birinin benimle konuşması, o kişinin kaybolan birinin yanında belirmesi ve şimdide bu çocuk. Neden birden başıma bunlar gelmeye başladı? Neden? Durgun bir deniz gibi olan hayatım birden fırtınalarla çevrilmiş gibi.

.  .  .

[/size][/color]

O velet’e soracağım soruları sabah aklımda tasarlamıştım ama boşa çabaladığımı içten içe biliyordum.O velet yine bir şekilde beni sinirden çatlatana kadar oyalayacak.

Kantinde yaşadığım o günden sonra kendi yiyeceklerimi kendim yapma kararı aldım.Yemek yemek için en rahat olan yer ise okulun arkası olarak seçmiştim.( Haru’nun orada gerçekten ne yaptığını merak ediyor.)

-(Okulun arkasında Haru’yu uyurken görür.):Uyuyor numarası yapma kalk! Uyanık olduğunu biliyorum seni sapık velet!

-(Yanına gidip dürter): Demek cidden uyuyorsun. Ne kadar sıkıcı! (İçinden) Acaba bir şeyler yedi mi? Yine o ekmekten mi yedi acaba? Her gün de o yenilmez ki, çok sağlıksız.

-(Sessizce): Neden uyurkenki görünüşün gibi olmuyorsun ki? Ne...den ben...imle uğraş..ıyorsun.(Uykuya dalar.)


-(Uyanır): La...Uyuyup kalmışım.

-Cık cık cık... Bir bayana argo kelimeler yakışıyor mu?

-Seni!... Tüm hazırladım yemeği yemişsin birde konuşuyor musun? Seni obur sapık!

-Acıkmıştım ne yapayım yani? Sağlıksız ekmek var ister misin?

-Açlıktan ölseydin de kurtulsaydım bende! Sağlıksız... Bir dakika sen dediklerimi duydun mu?

-Ne dedin ki? Uyuyan birinin arkasından konuşulmaz bilmiyor musun?

-Hmf! Neyse ne ver şu ekmeği bana! Seni yalancı sapık!

-(Sessizce): Nefret ettiğin birinin yanında uyuyup kalan birisinin dediği şeylere bak.


-Bir şey mi dedin sen bana?

-Yok bir şey. Çabucak ekmeğini ye, derse geç kaldın.

Sınıf gittiğimde o her zamanki gibi kafasını sıraya koymuş yatıyordu bende öğretmene bahaneler üretmeye çalışıyordum. Güzel bir azar işittikten sonra yerime geçtim.Bu azardan sonra dersi dinlemek içimden hiç geçmiyordu.Üstümde bir ağırlık,halsizlik vardı ve uyuya kalmışım.

-( Kapıyı çalar ): Hocam, okul başkanı adayı olarak sınıfa söyleyeceklerim var.

Bu ses bir yerden tanıdık geliyor...

-(Kafasını kaldırıp, parmağıyla göstererek):  Sen!

Sınıf öğretmeni:

-Akane bir sorun mu var?


-Ü..üzgünüm,yok bir şey.


-Benim ismin Akio Takehiko...

Akio...Demek okul başkanlığına adaylığını koymuş. Konuşurken sürekli gülümsüyor sanki dalga geçmek için aday olmuş gibi.

-(Öğretmene dönerek): Hocam yardım için Akane yi yanıma alabilir miyim?

Akane:

-B..Ben mi?

 
Sınıf öğretmeni:

-Alabilirsin,bugün zaten dersle pek ilgili değil.

.     .     .

[/size][/color]

Tüm gün boyunca adaylığının tanıtımı için sınıf sınıf dolaştık. Benim yardımıma ihtiyacı bile yoktu,tek yaptığım yanında durmaktı.Neden beni yardım için sınıftan aldı acaba?

Akio:

-Bu son sınıftı,zaten birazdan çıkış zili çalıcak yardımın için teşekkürler,sayende eğlendim. ( )


-Ne yardımı? Ben bir şey yapmadım bile. Seni eğlendiricek bir şey de yapmadım hem.


-Hehe...Haklısın...Yarın görüşürüz başkan yardımcısı...


-Başkan yardımcısı mı?! Ne diyo.. Hıh, ne halin varsa gör! ( Gider )


-( Akio’nun arkasına biri yaklaşarak ): Hey başkan bozuntusu...

[massalia]

meast bu kadar güzel yazdığın için (bide ortağım olduğun için) teşekkür ederim canısı.devamını beklerim,kızda benim karakterim oluşmaya başlıyor zaten giderek.

(bu durumda haru'da aiko'da benim  )

[souleater]

 Yine çok güzel bir bölümdü Şimdi kafam karıştı, ikisinden biri iyi ama hangisi yada neden bu ikisi kıza yaklaşıyor, heyecanla bekliyorum

[panres]

güzeldi. okurken yavaş yavaş sona yaklaşıyormuş gibi hissettim.

[Meast]

Yeni bölümde değişimi fark edeceksiniz ve bu değişiklik konusunda eleştirinizi bekliyorum. Bu yüzden kısa tuttum.

Bölüm 5: Issız Düşünceler

(click to show/hide)

Bir günüm diğer günümden farklı olmayan hayatım birkaç gün içerisinde bu denli değişime uğraması beni endişelendirdiği kadar da yormaya başlıyor. Günlük programım sekteye uğruyor ve bu kısa zaman içinde düzenimin bozulmuştu. Artık buna izin vermeyeceğim!Eski düzenli belkide sıkıcı hayatıma devam etmek istiyorum.


Çocuklarını oyun parklarına götüren anneler, sarmaş dolaşan çiftler, yüzlerinde gereksiz tebessümle yürüyen insanlar hiç olmadığı kadar dikkatimi çekiyordu.“Bugün dışarısı normalden fazla canlı”diye düşünürken, karşı yoldan yürüyen yan komşumu görünce bir an duraksadım. O, 40-50 yaşlarında bekar bir kadındı ve kalabalıktan hiç hoşlanmaz hatta insanlarla konuşmaktan bile uzak dururdu.Taşındığım gün dışında onu görmemiştim. Onun bu kalabalık koyun sürüsünün arasında ne işi olabilirdi ki? Beni tanımayacağını düşünerek yoluma devam ediyordum ama o hiç beklemediğim bir şey yaparak beni gördüğü gibi yanıma yaklaştı. Yüzüne sahte bir gülücük takarak “Akane nasılsın?”dedi. Cevabımı bile almadan “ Buluşmaya geç kaldım, iyi günler” diyerek yanımdan ayrıldı.
“ Madem nasıl olduğumu önemsemiyorsun yolunu değiştirip neden nasıl olduğumu sormak için yanıma geliyorsun? “ demek istesemde söyleme cesaretinde bulunamadım. Nereye gittiğini merak ediyordum ve gözümle takip ediyordum. Birden arkasını döndü ve “ Evden çıkarken sizin evin içinde güçlü bir ışık gördüğüme eminim” dedi. Ona baktığımı anlamaması için ayakkabımı bağlama numarsını yaparken ki rezil oluşumun yanında ne dediğini de tam olarak anlamamıştım.
Eve doğru giderken ne dediğini anlamaya çalışıyordum. Sanırım evde bir ışık gördüğünü söylemişti.Öğlen bu saatte ne ışıı görebilirdi ki? Yoksa tamamıyla dediğini yanlış mı anladım? Fazla düşünmeye gerek yok nasılsa bir sokak sonra evime varmış olacağım.


Evim, mahalledeki en eski binalardan olsada kirası düşük ve tek başına yaşayan biri için yeterde artardı.Eve adımı attığımda kasvetli ve yoğun bir hava vardı. “Sanırım bu evi baştan aşşağı temizlemenin zamanı geldi.” diye düşünerek kafamı dağıtmaya çalışıyordum. Üstümü değiştirip işe koyuldum. İlk önce odam sonra salon ve mutfak. Son olarakta bir başka oda daha, bu odaya sadece temizlik için giriyordum çünkü bu odada beni iten bir şey, birinin odasıydı. Merdivenleri isteksizce çıkarken ayağımın altında gıcırdayan bir tahtanın sesiyle duraksadım. “ Bunu tamir ettikten sonrada o odayı temizleyebilirim “ diyerek elime bir çekiç ve birkaç vida aldım elime. Nedendir bilmiyorum ama ses çıkmasını istemiyordum ve çekici yavaş yavaş vidaya dokunduruyordum. Yarım saatlik cebelleşmeden sonra o odayı temizlemeliydim artık.


Her merdiven çıkarken artan yoğun hava beni gerdikçe geriyordu. Kapıyı açar açmaz gördüğüm karşısında içimde bir ürperti oluştu. Bu sahneyi bir kere daha görmüştüm, geride kalan elbiseler ve bir fotoğraf...

[souleater]

Çok güzel olmuş Evet devamını sabırsızlıkla bekliyorum, acaba komşusu neden onla konuştu... Ve odadakiler ne?

[massalia]

enaaaam,bence babam öldü (karakterleri benimseme hastalığı) ve ya annem dirildi geri dönüyo.haru gelmiş olamaz bence diğer çocuktur belki

[Ness.]

İşte bu yaa! 
Sanırım önerim dikkate alınmış ve de on numara olunmuş, betimlemelerin daha öncede söylediğim gibi çok çok iyi.
Bölüm için ayrıca yanıtımda acayip heyecanlı bitirdin!

[Meast]

İşte bu yaa! 
Sanırım önerim dikkate alınmış ve de on numara olunmuş, betimlemelerin daha öncede söylediğim gibi çok çok iyi.
Bölüm için ayrıca yanıtımda acayip heyecanlı bitirdin!

Beğendiğine sevindim. Eleştirilerle kendimi geliştirmeye çalışıyorum. 

Sıradaki bölüm:


Bölüm 6: Zifiri Düşünceler

[panres]

5. bölümü yeni okudum. 5. bölüm  ilk 4 bölümden kopmuş. 5. bölüm diğerlerinden bambaşka bir hikaye olmuş.